Indeks glikemiczny (IG), zwany także wskaźnikiem glikemicznym, jest to tabela zawierająca informację o tym, w jakim stopniu wzrośnie stężenie glukozy we krwi po spożyciu określonego produktu żywnościowego.
Według definicji z 1998 roku, stworzonej przez Światową Organizację Zdrowia, indeks glikemiczny jest to "pole pod krzywą glikemii po spożyciu 50 g węglowodanów posiłku testowego w porównaniu do efektu posiłku standardowego (glukozy lub białego chleba)".
W tej definicji jako punkt odniesienia obok glukozy pojawia się białe pieczywo. Wartość indeksu glikemicznego przy użyciu standardu białego pieczywa jest około 40 procent wyższa, niż przy obliczaniu IG w odniesieniu do glukozy. Znacznie częściej stosowany jest indeks glikemiczny obliczany na podstawie standardu glukozy.
Pierwszy indeks glikemiczny został opracowany w 1981 roku przez Davida Jenkinsa i jego współpracowników z uniwersytetu w Toronto. Zawierał on jedynie 62 produkty spożywcze. Aktualny indeks glikemiczny powstał w 2002 roku. Opracował go Foster-Powell i jego współpracownicy. Jest o wiele dokładniejszy, niż pierwowzór z lat osiemdziesiątych, ponieważ zawiera ponad 750 produktów.